Hubungan antara faktor terpilih dengan tekad keusahawanan dalam kalangan pelajar kolej vokasional di Zon Tengah, Malaysia

Graduan TVET disasarkan menjadi pekerja mahir atau separa mahir selain mampu menjana pendapatan melalui aktiviti keusahawanan (Kementerian Pendidikan Malaysia, 2011) selaras dengan objektif penubuhan kolej vokasional bagi melahirkan 70% pekerja industri dan 10% usahawan. Walau bagaimanapun, kajian pengesanan oleh Kementerian Pendidikan Tinggi (2018) menunjukkan peratusan graduan TVET yang bekerja sendiri adalah yang terendah berbanding graduan universiti awam, politeknik, dan kolej komuniti. Tekad keusahawanan dikenalpasti sebagai peramal terbaik kepada tingkah laku keusahawanan dikaji dengan faktor-faktor terpilih; sikap keusahawanan, norma sosial, efikasi keusahawanan, personaliti proaktif dan keterlibatan pelajar dalam pembelajaran keusahawanan dengan tekad keusahawanan dalam kalangan pelajar kolej vokasional di Zon Tengah, Malaysia. Kajian tekad keusahawanan dijalankan menggunakan Teori Tingkahlaku Terancang oleh Ajzen (1991), Teori Peristiwa Keusahawanan (Shapero dan Sokol, 1982) dan Teori Penglibatan Pelajar (Astin, 1984). Pendekatan kuantitatif menggunakan soal selidik melibatkan 256 orang pelajar telah dipilih secara rawak berstrata dalam kalangan pelajar DVM di 16 buah kolej vokasional di Selangor, Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur dan Negeri Sembilan. Data soal selidik dianalisis menggunakan statistik deskriptif dan inferensi. Hasil kajian mendapati tahap tekad keusahawanan pelajar berada pada tahap sederhana iaitu min 3.65 dengan sisihan piawai .84 (n= 244). Tahap tinggi bagi faktor sikap keusahawanan (min = 3.75, SP = .63), personaliti proaktif (min = 3.87, SP = .53) dan norma sosial (min = 3.75, SP = .66) manakala tahap sederhana bagi efikasi keusahawanan (min = 3.34, SP = .70), dan keterlibatan pelajar dalam pendidikan keusahawanan pula adalah sederhana (min = 3.21, SP = .76). Terdapat perbezaan yang signifikan antara min tekad keusahawanan [f(2, 243) = 9.060, p = .000] dalam kalangan pelajar di negeri-negeri yang dikaji. Ujian Korelasi Pearson menunjukkan terdapat hubungan signifikan yang positif antara sikap keusahawanan pelajar (r=.791, p< .01), norma sosial (r = .579, p<.01), efikasi keusahawanan (r = .632, p< .01), personaliti proaktif (r = .469, p< .01) dan keterlibatan pelajar dalam pembelajaran keusahawanan (r = .475, p< .01) dengan tekad keusahawanan. Keputusan analisis regresi pula menunjukkan bahawa pembolehubah bebas yang terdiri daripada sikap keusahawanan, norma sosial, efikasi keusahawanan, personaliti proaktif dan keterlibatan pelajar dalam pembelajaran keusahawanan secara signifikan menyumbang sebanyak 63.2% ( R² = .632 ) varians dalam tekad keusahawanan pelajar. Keseluruhannya, faktor–faktor keusahawanan yang dikaji memberi kesan terhadap tekad keusahawanan pelajar. Sikap keusahawanan merupakan faktor terkuat dalam pembentukan tekad keusahawanan pelajar bagi menunjukkan tingkahlaku keusahawanan. Oleh itu, faktor-faktor tekad keusahawanan terutamanya sikap keusahawanan perlu ditingkatkan dalam usaha melahirkan lebih ramai usahawan kolej vokasional pada masa akan datang. Kajian ini memberi sumbangan kepada teori yang digunakan dalam kajian iaitu dalam aspek keterlibatan pelajar dalam pembelajaran keusahawanan walaupun tahap dan hubunganya sederhana dengan tekad keusahawanan. Kajian lebih mendalam tentang keterlibatan pelajar dalam pembelajaran keusahawanan patut dijalankan.

Text FPP 2020 15 - IR.pdf Download (2MB)

Actions (login required)

View Item